19 dagen in de magische Himalaya’s, een combinatie van 4 aaneensluitende treks, bergop, bergaf tot een hoogte van 4850m. Zon, regen, hagel, nevel en sneeuw. Ver weg van wifi en telefoon. Vermoeiend, op het pijnlijke af, maar oh zo de moeite. De start kon beter. Eerst was er een afgrijselijke busrit van 7u nodig om tot aan onze beginpunt te geraken. Met 8 op een kapotte achterbank, over een hobbelige weg (understatement), langs diepe ravijnen en een macho-chauffeur die het nodig vond om elke 30 seconden naar de twee vrouwelijke toeristen te knipogen die zich achter hem bevonden. De afgrijselijk luide Nepalese rapmuziek maakte het niet bepaald interessanter. En toen we compleet geradbraakt van de bus stapten, sprak iedereen over ‘de dodelijkste dag op de Mount Everest’. Blijkbaar waren 16 sherpa-gidsen om het leven gekomen door een lawine en dreigden de andere sherpa’s om het trekseizoen te beëindigen. Een vrolijke start is anders… Op onze vorige trek (Valley Rim Trek) hadden we geleerd dat een porter (drager) geen overbodige luxe is voor een dergelijk lange trek (An haar rug is daar nog steeds dankbaar voor). “Dragers” zijn big business in Nepal en voor heel wat Nepali is het de enige bron van inkomsten. Onze porter voor de komende drie weken heette Prakash, een jonge student Sociologie. In het begin was het wat aftasten (we hadden nog nooit een drager gehuurd), maar al snel bleek hij – alleen al omdat hij Nepalees sprak – een meerwaarde. Vier verschillende trekkings hebben we gecombineerd. De eerste was de Tamang Heritage Trail, een vrij recente trek die ons zou doen proeven van het echte (en harde) leven van het Tamang-bergvolk. Vrij beperkt in hoogte (hier betekent dat maximaal 3700m), maar met al de bergops en bergafs die maar bleven...

Nieuwjaar in Nepal, anders, heftiger en 57 jaar verder op onze jaartelling. In Bhaktapur, een stad weggeplukt uit de Middeleeuwen en dé plaats om dit te vieren. Tel daar nog een bont Vlaams gezelschap bij en dan kan je wel inschatten hoe overweldigend leuk dit was. Bhaktapur is één van drie Koninklijke steden in de Kathmandu Valley, een waar pareltje en niet voor niets UNESCO werelderfgoed. Tempels, paleizen en monumenten in overvloed en in perfecte staat (al kan de 15 dollar inkom daar ook wel voor iets tussenzitten…). Pittoresk in elk opzicht. Gelegen op de handelsroute tussen Tibet en India en omgeven door machtige gebergtes. Eén van die stadjes waar je best een extra SD-kaartje bijhebt omdat elke hoek een uniek fotomoment is. Maar er zijn nog andere redenen waarom we naar hier gekomen zijn. Enerzijds is dit dé plaats om Nepalees Nieuwjaar te vieren. Een knotsgek schouwspel dat zich over acht dagen afspeelt en waar duizenden mensen zich verliezen in een gigantische mensenmassa. Dat laatste mag je zelfs letterlijk nemen. Een simpele optelsom ‘mensenmassa + beperkte plaats + teveel drank’ heeft zelden als uitkomst ‘veilig’. We hebben de start van het gebeuren (Bisket Jatra) kunnen gadeslaan vanop een dakterras. In het midden van de menigte staat een grote kar (met het beeld van de god Bhairab) die dient als een soort van totem en die de inzet is van een uit de hand gelopen spelletje touwtrek. Onderstaand filmpje zegt wellicht genoeg:   Het hele gebeuren is misschien nog het best te vergelijken met scènes uit de film ‘World War Z’ (met Brad Pitt). Ondanks een gigantische politiemacht, sneuvelen er elk jaar een aantal enthousiastelingen. Zelf zijn we ook één keer moeten wegspringen toen een politie-eskadron onze weg afstormde. De lokale kapperszaak had minder...

5 dagen over de kam van de Kathmandu Vallei in Nepal en door the Central Hills, spectaculaire uitzichten op de terrassen, kleurrijke gebedsvlaggen en af en toe een glimp van de machtige Himalaya’s. Kilometers op en neer, in het bijzijn van Uzol, onze superprofessionele gids. Een ideale voorbereiding op de langere trek door de Himalaya’s. Eerder toevallig kiezen we Nepal als volgende bestemming en pas in het vliegtuig halen we onze reisgids boven. Het land wordt omschreven als ‘divers en magisch’ en dat is voor ons genoeg om meteen te gaan voor een visum voor drie maanden. Aangekomen in Kathmandu, de hoofdstad, beseffen we pas hoe onvoorbereid we zijn. Enerzijds hebben we totaal geen kledij die dit land waardig is. De laatste maanden hebben we rondgesloft in een korte broek, T-shirt en flip-flops. Niet meteen de uitrusting om de Himalaya’s mee te temmen. En anderzijds heeft de vier maanden ‘zon, zee, niets doen en strand’ ook niet meteen een goeie conditie opgeleverd. Iets wat blijkbaar wel wordt verwacht (dixit de reisboeken) als je meerdaagse trekkingen onderneemt in de bergen :-). Het eerste probleem is gelukkig snel opgelost. De wijk waar wij verblijven Thamel, staat bekend voor uiterst goedkoop trekkingsmateriaal. Zelden echt of stevig, maar voldoende om ons verder te helpen. En twee dagen shoppen en 134 dollar later zien we eruit als ervaren bergbeklimmers (inclusief twee nieuwe rugzakken van ‘the North Face’ – al kan dat in dit geval even goed ‘the South Face’ geweest zijn…). Om toch enigszins conditioneel terug beter in orde te zijn, beslissen we om een vijfdaagse trekking over de kam van de Kathmandu Vallei te doen, door ‘the Central Hills’ als opwarming. Met een gids, zodanig dat we hem kunnen uitvragen ter voorbereiding voor onze ‘echte’ trekking in de...