Gerelateerde berichten
Sao Paulo: voetbal, futebol & the Red Devils
Het wereldkampioenschap voetbal, caipirinha’s, samba, geweldige ontmoetingen, zwoele temperaturen en een bruisend nachtleven. De ingrediënten van een Braziliaans avontuur in Sao Paulo. De 6 slapeloze nachten nemen we er graag bij…
Met 20 miljoen inwoners en 8000 vierkante meter oppervlakte mag Sao Paulo zich uitroepen tot grootste stad in Latijns-Amerika. De culturele en economische hoofdstad van Brazilië wordt door heel wat toeristen overgeslagen. Het is inderdaad niet de mooiste stad en de bezienswaardigheden zijn beperkt, maar de voetbalgekte en het bruisende nachtleven compenseerden dat moeiteloos.
Wat dat laatste betreft, moet je je een ganse wijk voorstellen (‘Vila Madalena’) vol met bars en restaurants die vanaf de eerste voetbalwedstrijd (13u) vollopen met voetbalsupporters van de spelende landen. Enkele uren later zorgen de nodige Brahma’s, caipirinha’s en de 27 graden Celsius voor één groot straatfeest, opgefleurd door verschillende samba-acts. Dit scenario herhaalt zich alle dagen, maar daar zal je mij niet over horen klagen ;-).
Topic van de meeste gesprekken is uiteraard voetbal. Brazilië is voetbal. Op elk pleintje demonstreren de locals hun beste trucs. Heel het land staat stil als de nationale ploeg speelt en een scenario waarin Brazilië dit keer de wereldbeker niet zou winnen, is onbestaande. Sao Paulo is zelf ook totaal in de ban van voetbal. Niet alleen huisvest het met o.a. Corinthians, Sao Paulo FC en Palmeiras enkele van de topclubs van Zuid-Amerika, maar de stad heeft zelfs een ultramodern voetbalmuseum. En jawel, tussen de wedstrijden door ben ik daar eens een kijkje gaan nemen. Beetje afwisseling van tijd tot tijd kan geen kwaad ;-).
Op mijn verlanglijstje stond zeker een wedstrijd van Brazilië meemaken met Brazilianen. Het is algemeen geweten dat zij heftige supporters zijn en daar wou ik graag getuige van zijn. En met dank aan mi amigo Guilherme is dat aardig gelukt. Hij had me voor de wedstrijd Brazilië – Kameroen uitgenodigd bij zijn vrienden thuis. 20 locals én 1 Belg, het was een gekke, maar geslaagde combinatie. Toffe vriendenclub en ik heb geleerd dat er maar enkele verschillen zijn tussen Belgische en Braziliaanse supporters nl.:
– ze zingen met veel trots hun nationale volkslied en hebben daarvoor geen sjaal nodig om te spieken
– ze hebben bijzonder veel zelfvertrouwen. Toen Kameroen 1-1 gelijkmaakte, was er niemand die twijfelde dat het een ‘walk-over’ zou worden…
Het feit dat de meesten behoorlijk Engels spraken, maakte het tot een leerrijke en onvergetelijke avond.
5 slapeloze nachten later was het grote moment aangebroken. Via via had ik nog een ticket kunnen bemachtigen voor de wedstrijd België – Zuid-Korea (thx again schoonsissie Els ;-)). Met een vriendenclub uit het Mechelse trok ik naar het gloednieuwe en impressionante stadium van de Corinthians. De sfeer was uitgelaten, klassiekers à la ‘tous ensemble’ en ‘waar is da feestje?’ werden duchtig meegezongen. Over de match zelf hoef ik geen woorden vuil te maken, van wat ik hoor, zijn er niet veel Belgen die de match hebben gemist.
Traditiegetrouw ben ik na de wedstrijd in de bar van mijn hostel blijven plakken met een internationaal gezelschap, dit keer bestaande uit Chilenen, Argentijnen, Australiërs, Israëli’s en een Braziliaan. En voor de zoveelste keer werd het cliché ‘we all talk football’ bevestigd. Hoe geweldig nu België eens meetelt op het hoogste niveau.
Een superturbulente vlucht later (geen drank kunnen serveren) was de opgedane euforie al heel wat gemilderd. Maar het weerzien met Anneke deed de ellendige vlucht alweer snel vergeten ;-).
Voor meer foto- en filmmateriaal hoef je enkel op onderstaande foto te drukken:
